Zwak, ziek en misselijk maar toch maar fietsen

Het is maandag 5 augustus, na een heftig weekend stappen we op de fiets voor een reis door Nederland en België. Zondagmorgen vroeg, terwijl de fietstassen klaar staan om gevuld te worden belt Yvonne het LUMC en vraagt raad. Ze is ziek. Na overleg melden we ons bij de dokterspost in ons dorp. De dienstdoende arts vertrouwt het niet en verwijst haar na overleg met de dienstdoende reumatoloog door naar het LUMC waar men over haar komst wordt geïnformeerd. Binnen de kortste tijd ligt Yvonne in een ziekenhuisbed aan een infuus en is er bloed afgenomen dat door het laboratorium wordt onderzocht. Ze heeft alle verschijnselen van uitdroging. Deze keer niet door een veel te lange fietstocht in tropische hitte maar door een niet te stoppen diarree die al een week aanhoudt. Ook op zondag werkt het ziekenhuis gewoon door. Specialisten zijn aanwezig, er komt een internist aan het bed en er is overleg met de reumatoloog. Inmiddels gaat de dag langzaam voorbij. We zouden morgen gaan fietsen, maar daar gaat zo niets van komen. Intussen heeft de Internist het over een ziekenhuisopname omdat ze niet zeker van de oorzaak is en meer onderzoek wil doen. Yvonne voelt daar helemaal niets voor. Na overleg en de voors en tegens afgewogen te hebben gaat Yvonne toch naar huis maar krijgt geen medicijnen mee. Als het niet echt wat is dan gaat het ook weer vanzelf over is de nuchtere conclusie van de internist. Yvonne heeft haar niet verteld dat we van plan waren om de komende maand alle Nederlandse en een paar Vlaamse provincies per fiets met een bezoek te vereren.

Weer thuis start ze met een antibioticakuur uit onze huisapotheek voor darmaandoeningen die we wel eens op onze fietsreizen in Azië oplopen en besluit dat we maandag toch gaan fietsen maar dan maken we er een korte eerste rit van. In Brielle hebben we een trekkershut besproken. We gaan met de trein naar Den Haag en van daar fietsen we naar camping “De Krabbeplaat” in Brielle. Intussen wordt er wind uit het zuidoosten verwacht die de komende week in heftigheid zal toenemen. Maar dat is van later zorg, eerste naar Brielle. Yvonne is zeker niet de oude en komt met haar volgeladen fiets maar langzaam vooruit wat na zo’n weekend ook niet echt anders te verwachten was. De tocht gaat door Den Haag richting Kwintsheul, Naaldwijk, Maassluis en via het eiland Rozenburg naar Voorne Putten waar de camping op ligt. De camping heeft een zo genaamd horecaplein dus hoeven we niet zelf te koken. Het beschikbare eten komt echter uit de olie en is vooral vet en smerig. Goed voor veel brandend maagzuur. We gaan op tijd naar bed. Yvonne voelt zich nog niet goed maar wel beter dan gisteren.

Dinsdag 6 augustus

Burgh Haamstede is vandaag de bestemming waar we een kamer in hotel Burgh hebben besproken. We moeten over de Haringvliet- en de Brouwersdam. Veel, heel veel wind en vol tegen we ploeteren tegen windkracht zeven, acht en heftige windstoten richting zuiden. Yvonne heeft het niet meer, dit is iets te veel voor een herstellende zieke. We komen maar langzaam vooruit. Vooral de Brouwersdam is heftig. Fietsers richting zuiden zijn op één hand te tellen, zelfs de E-bikes, de cowboys van het fietspad laten het vandaag afweten. Na negenenvijftig kilometer komen we aan in hotel Burgh waar de Spaanstalige bazin vertelt dat de eerste etage waar de kamers zijn slechts met een zeer steile trap te bereiken is en betwijfelt het of ik daar met mijn stok wel tegenop kan. Ook wordt er geen ontbijt geserveerd, hiervoor kunnen we ons melden bij de tegenover het hotel gelegen bakkerswinkel. De Spaanstalige bazin is moeilijk te verstaan, ze loopt met ons mee naar de toegang tot de steile trap en draagt onze tassen naar boven. Hijgend wenst ze ons een prettig verblijf. De trap is inderdaad heel steil, achttien smalle treetjes gaan bijna loodrecht omhoog. Dat er geen ontbijt wordt geserveerd en dat er alleen die ene steile trap is naar de eerste etage staat op de site en op booking.com vermeld en hadden dus kunnen weten als we dat maar hadden gelezen, maar volgens de bazin lezen we niet en heeft iedereen alleen maar commentaar. Op de kamer blijken er geen handdoeken te zijn. Yvonne gaat ze halen. De wastafel loopt niet leeg, de afvoer is afgesloten. Er komt er een vriendelijk Spaanstalige reus die de stop uit de wastafel verwijderd. We kunnen eindelijk douchen. ’s-Avonds vinden we in het centrum een restaurant waar we mosselen eten. We stallen onze fietsen in de hal van het hotel, klauteren naar de eerste etage en vallen als een blok in slaap. We hebben voor twee dagen het hotel besproken zodat we de tweede dag wat van Schouwen-Duiveland zouden kunnen zien. Maar met die storm is dat niet te doen. Dus het wordt een lui dagje waar Yvonne geen bezwaar tegen heeft. De tweede dag gaat het mis met de Spaanstalige bazin. We vragen schone handdoeken. Maar dat wordt niet op prijs gesteld. We hebben wederom niet gelezen! Alleen als we twee dagen of langer in het hotel verblijven hebben we recht op schone handdoeken en de bedden worden éénmaal per week verschoond. We moet eerst lezen voordat we dingen gaan vragen die duidelijk op de site staan vermeld, lezen moeten we! Bij hoge uitzondering ontvangen we twee schone handdoeken. Het is ook geen Hotel volgens de bazin het is een Hostel en in een Hostel krijg je niet iedere keer maar schone handdoeken en wordt ook je bed niet opgemaakt of je kamer opgeruimd. In een Hostel moet je dat zelf doen! Geen aanrader Hotel Burgh in Burgh Haamstede. Morgen naar Vlissingen.

Vandaag gelukkig een korte rit. De wind raast onverminderd over de Zeeuwse kust. Via de Oosterscheldekering en het werkeiland Neeltje Jans bereiken we Noord Beveland en vandaar via Middelburg Vlissingen. We verblijven in een tot hotel omgebouwde kerk ”Woonhotel Petruskerk” Vlissingen is een rommelige maar leuke bedrijvige stad aan de Wester Schelde. Grote schepen komen voorbij van en naar Antwerpen. We vinden een aangenaam terras met uitzicht op de Scheldemonding en Noordzee: hotel ”Truida at Sea” hoofdzakelijk bewoont door oudere echtparen en deftige met veel goud behangen grijze dames. We hebben geen zin in een fietstocht richting Middelburg dus blijven we in Vlissingen. Morgen gaan we België in naar domein Roosendael in Sint-Katelijne-Waver zes kilometer boven Mechelen en twintig kilometer onder Antwerpen. Met Yvonne gaat het beter maar helemaal de oude is ze nog niet.

Het waait extreem hard als we naar de veerboot Vlissingen-Breskens fietsen. We moeten af en toe lopen omdat we op de fiets te veel wind vangen en dreigen omver te worden geblazen. Vanuit Breskens gaan de eerste tien kilometer naar het zuiden, we komen amper vooruit, het is of we een steile berg op rijden. Voorbij Sint-Niklaas en Temse gaat het beter en hebben we minder last van de wind. Na tachtig vermoeien kilometers bereiken we om zes uur het domein. Het bij het domein behorende café is nog open dus drinken we op het terras in de zon onze eerste Belgische pint. We logeren op het domein in één van de twee trekkershutten. Het eten in het café zag er niet erg uitnodigend uit dus koken we vanavond zelf en gaan vroeg naar bed want morgen wachten er zestig kilometer naar Diest. Wederom logeren we op een domein. Domein ”De Halve Maan” te Diest. We fietsen door het Vlaamse land grotendeels langs de riviertjes de Dijle en de Dever naar het oosten dus de wind of wat daar nog van over is hebben we vanaf nu mee. Het is een mooie rustige tocht.

Van Domein ”De Halve Maan” gaan we naar Lanaken aan de Belgische kant van de grens bij Maastricht. De weg begint inmiddels aardig te heuvelen. Camping Jocomo parc ligt in de bossen ongeveer drie heuvelachtige kilometers van Lanaken. Een prachtige camping maar er is helaas niets te koop dus eerst naar Lanaken wat boodschappen doen. Bij elkaar fietsen we nog tien kilometer over de heuvels van het Limburgse land voor we ons bij de taverne op het terrein van de camping melden voor een biertje en eten. Echter vandaag koken we zelf want in de taverne is Bingo!