Wenen

Na ruim vijftienhonderd kilometer komen we met stralend weer in Wenen aan. Grappig met fietsen is dat je dezelfde mensen tegen komt die dezelfde route fietsen. Zo ook deze keer, nu komen we steeds een stel uit Geldermalsen tegen: Hans en Carlie, als wij kiezen voor een camping en die oprijden staan zij daar ook, wij doen een dagje rustig aan, slapen in een Gästhaus en de volgende dag halen we de schade weer in en stoppen bij een cafe waar we koffie willen drinken en wie zitten er op het terras, inderdaad Hans en Carlie. In Passau hebben we zelfs gezamenlijk een orgelconcert bijgewoond.

De laatste kilometers naar Wenen doen we rustig aan, donderdag 31 augustus fietsen we de laatste vijftig kilometer en komen op mijn verjaardag met volop zon aan in Wenen. We rijden naar het Ibis hotel, checken in gaan naar onze kamer en vallen in slaap. Yvonne heeft vanmorgen "lang zal hij leven" voor me gezongen inclusief driemaal "hiep hiep hoera". Als we wakker worden zoeken we een terras op en drinken in de warme avondzon een witte wijn en een biertje.

Het was deels toch wel een inspannende tocht. Alles mee om te kamperen betekent ook een zware fiets en dat voel je de hele dag. Je zeult een tent mee, ieder een slaapzak, luchtbed, stoeltje en spullen om te koken en te eten (alles super licht maar bij elkaar toch een heel gewicht) en kleding voor koud, nat en warm weer, wat spullen om je fiets te kunnen repareren, reserve binnenbanden, olie om de boel te kunnen smeren en natuurlijk de wonderbaarlijke etenstas van Yvonne waar we ook nu weer onderweg elke dag uit hebben gegeten. Maar bij elkaar dus een heel gewicht en dat is zwaar fietsen, vooral in bergachtig terrein. En het stuk door Duitsland vanaf Mannheim richting Zuidoost Duitsland naar de grens met Oostenrijk is bergachtig terrein en zwaar fietsen.

Ja en dan komen de E-bikers je vrolijk bellend voorbijgestreefd, mannen en vrouwen niet gehinderd door een duidelijk zichtbaar overgewicht rijden via georganiseerde fietstochten dezelfde route. Koffers worden naar het volgende hotel gebracht. Wel een leuke manier van fietsen en de mensen die het doen vinden het ongetwijfeld een leuke fietsvakantie maar het is toch iets anders dan de voort zwoegende fietser die het uitsluitend van spierkracht moet hebben en daar aan het einde van elke fietsdag moe maar tevreden op terug ziet. Lekker douchen, biertje drinken en moe maar tevreden op de dag terug kijken. Het zijn dus twee compleet verschillende dingen en niet met elkaar te vergelijken.

Morgen weer terug naar huis, eerst met de nachttrein van Wenen naar Düsseldorf en vervolgens via Arnhem, Utrecht en Den Haag naar Voorhout het gewone leven weer oppakken. Vijf weken fietsen is weliswaar geen drie maanden maar het geeft toch een lekker gevoel: fietsen, slaapplaats zoeken, douchen, eten, slapen, ontbijten, fietsen etc. etc. etc. Een deel van het jaar een leuke manier van leven.