Heilbronn aan de Neckar

De weersverwachting klopte perfect, zoals meestal bij slecht weer: regen en wind. We komen nat aan in Heidelberg, vooral de laatste uren heeft het flink geregend. Om de Neckar te bereiken fiets je via Ludwigshafen aan de ene kant van de Rijn naar Mannheim aan de andere kant. Een ingewikkeld stukje, eerst de Rijn over, er zijn meerdere bruggen maar je kan niet op alle bruggen fietsen of de brug is per fiets moeilijk te bereiken. Eenmaal de Rijn over moet je het Neckarkanaal over en zorgen dat je aan de goede zijde van de Neckar uitkomt waar je de rivier langs kunt fietsen richting Heidelberg. Helemaal met de voortdurend neerkletterende regen is dit een rot stuk. De stad Ludwigshafen is Basf met een enorm industrieterrein aan de Rijn, spoorwegen, havens, toegangspoorten, autowegen en daar tussendoor loopt een fietspad of wandelpad of op- en afrit dat als fietspad is aangewezen. Door deze chaos van wegen moet je op de brug over de Rijn naar Mannheim zien te komen. De Garmin GPS is hierbij geen grote hulp, de fietspaden staan niet op de kaart aangegeven. Maar we komen er altijd en uiteindelijk volgen we de rivier richting Heidelberg. De hotelkamer is alweer snel een dampende droogkamer. We hebben geen zin meer om Heidelberg in te gaan. Het regent nog steeds. We eten bij een hamburgertent en gaan vroeg naar bed.

De volgende dag vervolgen we onze tocht langs de Neckar met Binau als bestemming wederom volledig in regenbakken gehuld want het regent voor de derde dag op rij. De rivier is zwart, de lucht grijs en grauw, het is een sombere koude dag. In Binau slapen we in Gästhaus Zum Anker. De zaak wordt gedreven door een oud echtpaar. Zijn is 78 en hij is 84. In het weekend worden ze bijgestaan door haar zuster. Alles wordt zelf gemaakt, er staat een enorm en prachtig fornuis in de keuken. De oude bazin geeft ons een hand als we aankomen en helpt met de tassen naar boven sjouwen, ik wil dat niet, het mens loopt krom van de reumatiek en gaat dan mijn tassen dragen! Maar ze geeft geen krimp en draag ijzerenheinig de tassen naar de eerste etage. Het is alsof we in de vijftiger jaren van de vorige eeuw terecht zijn gekomen. We krijgen een kamer met eikenhouten bedden, fauteuils, monumenten van schemerlampen en bedlampjes met een kapje met bloementjesstof. Als we beneden komen voor het avondeten is de eetzaal al goed gevuld. De zuster van de bazin aangekleed als serveerster met een keurig schort heeft het druk. Zij bedient terwijl het bejaarde echtpaar de keuken bestiert. Als we de fietsen in de garage zetten vertelt de oude bazin over hun leven. Het Gästhaus was van de vader van haar 84 jarige man en nu van hem. Ze werken nog steeds elke dag van het ontbijt tot en met het avondeten. Zes dagen per week, dinsdag is ruhetag dan zijn ze gesloten. Maar als er hotelgasten zijn krijgen die natuurlijk wel ontbijt voordat de ruhetag in gaat. In de garage staat een enorme strijkmachine die ze twintig jaar geleden tweedehands hebben aangeschaft. Maar hij doet het nog prima en een maal per week worden de lakens, kussenslopen, servetten en tafelkleden er door haar op gestreken. Ook de prijzen zijn van de vorige eeuw. De kamer kost vijftig Euro inclusief een overvloedig ontbijt met grote plakken roomboter een bord kaas, een bord ham en worst en een enorme aardewerk kan met koffie voor een weeshuis. Als we alles op de fietsen hebben gepakt krijgen we weer een hand van de bazin en wij gaan voor de vierde dag de regen in. We worden er een beetje somber van.

's-Middags wordt het eindelijk droog, we zoeken een hotel in de stad Heilbronn aan de Neckar. De IBIS houdt uitverkoop. € 59,00 per kamer. We drinken een biertje en eten in de stad op het marktplein van Heilbronn. Wat ons opvalt zijn de vele buitenlanders. Overal groepjes (jonge) mannen. Op het terras waar wij zitten hoor je bijna geen Duits praten. Er komt een bedelares het terras op die een bekertje met geld onder mijn neus houdt en vervolgens door het personeel wordt weggestuurd.

Als de weersverwachting uitkomt wordt het de komende twee dagen mooi weer, zelfs warm. We gaan het zien. Als het klopt staan we morgen op een camping in de buurt van Öhringen in een heuvelachtig landschap.