Fietsen van Hanoi naar Bangkok, Noord Vietnam 3

Op de Garmin, het fiets GPS-apparaat leidt de weg naar links, maar dat blijkt een enorme brug te zijn waar wij aan de waterkant onder staan. Het hotel dat we in Halong geboekt hebben ligt aan de overkant. In het water dobbert een heel klein bootje, middenin zit gehurkt een keurig in een zwart pak gestoken Vietnamees met een zwart leren aktetas. Hij ziet er uit als een administrateur. De schipper wenkt ons, hij kan ons wel naar de overkant varen. We gaan op zijn uitnodiging in en lopen voorzichtig over de gladde stenen naar het water. De schipper tilt Yvonne haar fiets op het scheepje en legt mijn fiets er bovenop. Hij gebaart ons aan boord te klimmen. Dat kost enige moeite, vanaf het strandje moeten we op het bootje over de fietsen heen klauteren. De administrateur in zijn zwarte pak knikt minzaam maar steekt geen vinger uit om te helpen. Uiteindelijk zitten we op onze knieën tussen de schipper en de fietsen in en tuffen naar de overkant. Ver boven ons hoofd rijden bussen vol toeristen naar de werkelijk honderden hotels van Halong en wij zitten op onze knieën en varen met het kleinst mogelijke scheepje over de Baai van Halong naar de stad. Aan de overkant worden de fietsen en de tassen van boord getild en klimmen wij de hoge wallenkant op. Om ons heen bussen, taxi's, toeristen, gidsen met in de lucht gestoken vlaggetjes en hulpvaardige handen die ons en de fietsen naar boven, naar de kade duwen. Vreemd genoeg blijft de administrateur aan boord en vaart weer mee terug naar overkant. Henk en Von zijn gearriveerd in Halong.

Het regent niet echt, maar het miezert en er hangt een dichte mist. Van de baai en de beroemde rotsen is niet veel te zien. Eigenlijk bestaat Halong alleen maar uit hotels, van eenvoudig tot enorme paleizen. De toeristen worden van de hotels opgehaald, naar de pier en vandaar naar één van de klaarliggende schepen gebracht. Weer of geen weer, regen, mist of zon, het maakt niet uit. Men is hier voor de baai van Halong of je nu wat ziet of niet. We blijven twee nachten in Halong en maken eerst van de gelegenheid gebruik om al onze vieze tassen, kleren en fietsen te reinigen van de zwarte en rode modder. De hele kamer hangt binnen een uurtje vol met drogend wasgoed en uitdruipende tassen en fietsschoenen. De ramen beslaan en het ruikt naar warm sop. We zijn moe eten wat in het hotel en gaan vroeg naar bed. Morgen hopen op mooi weer en een beetje rondkijken.

Voor de verandering regent het en is het mistig. We fietsen langs de waterkant, drinken koffie, kijken naar de toeristen, doen wat inkopen en maken foto's. Een lekker rustig dagje in een toch wel bijzondere omgeving. De volgende dag vertrekken we naar Hai Phong een grote havenstad ten zuidoosten van Halong aan de monding van de Rode rivier aan de Golf van Tonkin. Het is zowaar droog vandaag en we hebben de hele rit wind mee. Sneller dan verwacht bereiken we Hai Phong. Een grote drukke stad waar om de chaos compleet te maken de trein dwars door de stad rijdt. Lange goederentreinen denderen door de stad. De bomen worden handmatig gesloten en er ontstaan enorme opstoppingen van honderden en honderden brommers aan weerskanten van het spoor. We staan er een paar keer middenin, er is werkelijk geen doorkomen aan.

De volgende dag nemen we om aan de drukte en herrie te ontkomen een rustiger route door het land. Maar het is even oppassen of je de rivieren over kunt steken. Dit hele stuk van noordoost Vietnam is één grote rivierdelta van kleinere tot enorme rivieren, zoals de Rode Rivier, die hij de monding enkele kilometers breed zijn. Weg nummer 354 waar wij op rijden houdt op bij de oever van weer zo'n brede rivier, maar er liggen bootjes klaar om je naar de overkant te varen voor honderdduizend Dong (€ 3,59) per persoon inclusief fiets. Het is veel te veel maar we staan met fietsen en bepakking aan boord en het veerbootje vaart al. Yvonne haar protesten helpen niet er moet betaald worden. Over een volgende rivier is een pontjesbrug aangelegd, er moet tol voor worden betaald: tweeduizend Dong (€ 0,07) per fiets. Yvonne klaagt deze keer niet over de prijs.

Vannacht logeren we in Dong Hung een kleine provinciestad midden in het rivierengebied in de provincie Thai Binh nog steeds in het noorden van Vietnam. Vandaag de hele dag regen en mist. We kloppen aan bij wederom een eenvoudig hotel. De luxe tweepersoons kamer met twee aparte bedden kost € 10,70 en kan ook per uur worden gehuurd. We doen de oorstoppers in vannacht maar dat is ook omdat we aan de straatkant slapen.