Curaçao 4

Het is Zeven uur zondagochtend 26 januari. De reden van dit vroege uur is, ook hier op Curaçao, lopen tegen kanker. Er lopen duizenden mensen mee allemaal in dezelfde T-shirts. Om tien over halfzeven heb ik Yvonne m'n zwager, schoonzus en nicht afgezet op het Wilhelminaplein in Punda, vandaar lopen ze via de Breedestraat over de Pontjesbrug naar het Brionplein waar de start is van de acht kilometer lange loop via de Julianabrug naar het Princess Beach Hotel. De Julianabrug is de hoge stalen brug voor het gemotoriseerde verkeer over de Annabaai. Voorheen konden de cruiseschepen nog onder deze brug door om te keren in het Schottegat. Maar de schepen zijn te groot geworden en er is in Otrabanda bij het Rif een nieuwe cruiseterminal aangelegd zodat de enorme schepen niet meer de smalle Aanabaai in hoeven en ook de Pontjesbrug niet meer open gevaren hoeft te worden. Voor de cruisetoeristen is dit wel jammer, voorheen vaarden ze zowel bij aankomst als vertrek dwars door de stad langs de Handelskade. De cruiseschepen steken tientallen meters boven de huizen uit. Als je op zo'n enorm schip staat lijken de huizen aan de Handelskade net speelgoedhuisjes. Een grappig gezicht.

Curaçao zit er bijna op, het gaat snel, jammer! Nog een paar dagen voordat we weer naar Nederland vliegen om de laatste voorbereidingen te treffen voor de reis van veertien februari naar Vietnam, Cambodja en Thailand. Thuis staan de fietsen klaar, van nieuwe banden, ketting, cassette (de tandwielen op de achteras) remblokjes vóór en achter en kabels voorzien. Ook moet ik nog een beslissing nemen over mijn zadel dat voor de zoveelste keer kapot is, het dek gaat elke keer na zo'n jaar gebruik scheuren en op een Brooks zadel kan ik niet fietsen. Hoe doen als die andere fietsers dat toch of fietsen die niet echt zoveel als ze beweren? Verder moeten we nog één bezoekje brengen aan de GGD voor de laatste hepatitis-B injectie en absoluut onontbeerlijk, de nieuwe kaart van Zuidoost Azië op de Garmin downloaden, een hotel uitzoeken bij de luchthaven van Hanoi en het visum voor Thailand bij het Thais consulaat in Amsterdam regelen. Het visum voor Thailand is vanaf de dag van afgifte drie maanden geldig. Binnen die tijd moet je er gebruik van maken. Aangezien Thailand het laatste land is waar we doorheen fietsen konden we het visum niet aanvragen voordat we naar Curaçao vertrokken. Het visum voor Vietnam konden we wel regelen en voor Cambodja kan dat bij de grensovergang met Vietnam.

Maar als alle voorbereidingen zijn getroffen kunnen we vertrekken om voor het vierde jaar een fietsreis door Azië te ondernemen. We zijn nieuwsgierig naar het noorden van Vietnam, het gebied boven Hanoi. Zijn de bergen te doen en is het gebied niet te uitgestrekt dus zijn er voldoende overnachtingsmogelijkheden op dag fietsafstand? De natuur is er wel overweldigend, we verheugen ons er enorm op en hopelijk is de conditie enigszins op peil. Maar uit ervaring weten we inmiddels dat beginnen met een bergachtig terrein nou niet de meest ideale uitgangssituatie is. Echter, laten we eerst maar beginnen om er te komen en het liefst in ongeschonden toestand zowel wijzelf als de fietsen die toch weer voor ruim drie maanden onze trouwe metgezellen zullen zijn. Toch is het altijd spannend, zelf heb ik de route weer bedacht, maar achter je computer in Nederland kan je natuurlijk niet zien of alles ook écht klopt, te fietsen is, je er met de fiets kunt komen en in al die plaatsen ook kunt overnachten. Maar we gaan het weer beleven, het wordt ongetwijfeld een enerverende reis waar we beiden erg veel zin in hebben.