Thailand op weg naar het zuiden 3

Het fenomeen Internetcafé in Thailand. Het is eigenlijk een soort kinderspeelplaats, ze krijgen zakgeld en spenderen dat in het internetcafé. Spelletjes doen met elkaar op verschillende PC's. Yvonne en ik zitten daar tussenin: links van mij vijf jongens en een meisje en rechts nog twee jongetjes. Iedereen schreeuwt en krijst door elkaar. Je hoort alleen kreten en gillen maar we verstaan er helemaal niets van. Als ze heel erg krijsen schreeuw ik er ook iets tussendoor: KOP HOUDEN JOH!! ER ZIJN HIER MEER MENSEN!! Ze kijken me aan en schreeuwen vervolgens natuurlijk gewoon verder. Als het geld op is vertrekken ze en staan er weer nieuwe klaar. Je kunt niet altijd ergens terecht omdat alle PC's bezet zijn door kinderen. Maar nu hebben we een plaatsje veroverd.

We fietsen via Hua Hin tot Mueng Chumphon langs de Golf van Thailand naar het zuiden. Na nog een kleine diarree-aanval overwonnen te hebben met de nieuw aangeschafte middelen, gaat het met de gezondheid goed! We fietsen van het ene Bounty-strand naar het andere. De wind in de rug , temperatuur ruim boven de dertig graden en elke avond stoppen we bij een resort aan zee. Nu moet je bij het woord "resort" ook niet al te veel voorstellen, meestal een een paar eenvoudige huisjes, men noemt ze hier "bungalow" aan het strand met soms een restaurantje er bij en soms niet, maar het geeft wel een heerlijk gevoel. Voor onderweg kopen we elke dag vers fruit: watermeloen, sinaasappels, ananas en eten gedurende de dag alles wat we 's morgens gekocht hebben op en eindigen weer bij een nieuw strand met zand, zee en palmen.

Inmiddels zijn we van de oostkust van Thailand naar de westkust gefietst en rijden langs de Andaman Zee. We hebben de laatste dagen flink doorgefietst en zitten nu zo'n 900 kilometer onder Bangkok. We fietsen door tropisch regenwoud. Even geen bounty stranden meer, maar eenvoudige guesthouses in de verschillende steden waar we doorheen komen. Het is overdag erg warm en vochtig, het landschap is bergachtig, de hele dag klimmen en dalen met soms in het westen tussen de bergen zicht op de Andaman Zee.

Soms komen we ander fietsers tegen. We zijn een paar dagen met een Duits stel, uit het oosten van Duitsland opgetrokken, zij hebben 's avonds vertelt hoe het was in de DDR en hoe ze het ervaren in het huidige Duitsland en Europa te leven. Zij vindt het nog steeds een groot nadeel dat ze nooit Engels of Frans heeft geleerd. Op de middelbare school kreeg men Duits en Russisch, Engels spreken was verboden. Nu fietsen we gelijk op met een Nederlands stel dat zes maanden door Azië fietst. Zij gaan naar Pukhet maar wij slaan dat over en fietsen direct door naar Maleisië.

Voor Takua Pa komen we langs een prachtig resort in het regenwoud tegen de heuvels aan gebouwd. Kamers met balkon met uitzicht op het woud en 's nachts oerwoud geluiden. Een heerlijke plek, we besluiten twee nachten te blijven. De douche is zo gemaakt zodat het lijkt alsof je onder een kleine waterval staat, een waterval waarvan je de temperatuur kunt regelen. Het water komt langs zwart leisteen uit de muur en daaronder kun je je dus wassen en je eigen oerwoud geluiden maken.