We gaan weer op reis in Zuidoost Azië

Het is vrijdag 21 oktober 2011, de overstromingen in Thailand, Cambodja en Birma (vandaag wordt ook Birma genoemd) zijn voorlopig nog niet voorbij. Volgens de verslaggever van de NOS in Bangkok kan de overlast nog wel zo’n zes weken duren. Om dijkdoorbraken te voorkomen worden er sluizen open gezet waardoor versneld de noordelijke buitengebieden en vervolgens het centrum van Bangkok onder water komen te staan. In Bangkok parkeren autobezitters hun auto op viaducten en fly-overs waardoor het toch al chaotische verkeer nu helemaal vast komt te zitten. Ook vanuit Myanmar (Birma) komen verontrustende geluiden.

Circa 60 mensen worden vermist in Centraal Myanmar door een plotselinge overstroming. Huizen en een klooster op een rivieroever zijn weggeslagen door het wassende water in de omgeving van de plaats Pakokku, meldden regeringsfunctionarissen. Ook een brug is verwoest.

Het water zou tot 3 meter zijn gestegen maar inmiddels weer tot normaal niveau zijn gezakt. Zware regenval en zware windstoten zouden de oorzaak zijn van de overstroming. Zeker 745 mensen zijn volgens de Verenigde Naties al omgekomen door overstromingen in Zuidoost Azië. Thailand is het zwaarst getroffen.

Ja . . . en dan denk je: hoe goed was het idee om dit jaar weer voor ruim drie maanden door Zuidoost Azië te gaan fietsen? Van december 2009 tot en met februari 2010 zijn we door het Oosten van Thailand, Cambodja, Vietnam en Laos gereisd, een prachtige en inspirerende fietsreis van zo’n 4.300 kilometer. We wilden graag nog een keer die kant op en dan Myanmar het voormalige Birma bezoeken. Omdat het visum voor Myanmar voor slechts 28 dagen wordt verstrekt reizen we na terugkomst uit Myanmar van Bangkok door midden en zuid Thailand en Maleisië naar Singapore.

De tickets voor de heen- en terugreis en Bangkok Yangon Bangkok zijn inmiddels gekocht en liggen op mijn bureau, evenals de kaarten, reisgidsen en de fietsroutes van de gebieden waar we doorheen reizen. Op de Garmin GPS is de kaart van Zuidoost Azië geïnstalleerd, de paspoorten zijn naar de ambassade van Myanmar in Berlijn gestuurd voor de visa, de GGD is bezocht voor malaria tabletten en een check of de vaccinaties nog voldoen.

Kortom er is geen weg terug, slechts hopen dat in december de ergste wateroverlast voorbij is. Als de paspoorten terug zijn moeten we alleen nog naar de ambassade van Thailand in Amsterdam voor de Thaise visa. De fietsen worden in orde gemaakt, nieuwe ketting en cassette, buitenbanden vernieuwen en de remblokjes en Yvonne haar fiets krijgt een nieuw voorwiel.

We vertrekken 1 december en acclimatiseren in Thailand. De eerste twee dagen blijven we in Lat Krabang bij Suvarnabhumi de internationale luchthaven van Bangkok in hetzelfde hotel waar we de vorige keer ook gelogeerd hebben. Vandaar fietsen we naar Bang Pa In en Ayutthaya, de oude hoofdstad van het Siamese rijk voordat deze in 1767 door de Birmesen werd verwoest. Op 9 december vliegen we naar Yangon voorheen Rangoon, over land is Myanmar niet te bereiken, alle grensposten met de buurlanden Bangladesh, India, China, Laos en Thailand zijn gesloten. Vanuit Yangon, de voormalige hoofdstad, reizen we vier weken door Myanmar, althans door die gebieden waar je als buitenlander mag komen. Terug in Bangkok fietsen we door het midden en zuiden van Thailand en Maleisië naar Singapore. Een tocht van zo'n drieduizend kilometer, daar hebben we ruim twee maanden voor. Op 8 maart vliegen we uiteindelijk vanuit Singapore terug naar Nederland en hopen 9 maart weer thuis te zijn. Spannend of niet!