Phnom Penh

Letterlijk vertaalt: de heuvel van Penh. Mevrouw Penh zou in 1372 aan de oevers van wat nu de de Tonle Sap rivier is een holle boom hebben gevonden die was aangespoeld met daarin vier Boeddhabeelden en een stenen beeld van een God. Om die beelden te vereren wierp hierna een aarden heuvel op, waarop ze deze beelden in een gebedsruimte, een Wat, plaatste. Deze gebedsheuvel, de Wat Phnom Daun Penh bestaat nog steeds en is bekend als de Wat Phnom of Heuveltempel.

In 1866 vestigde de regering onder heerschappij van Koning Noradom I zich definitief in Phnom Penh en werd het Koninklijk paleis gebouwd en de zilver pagode. In 1876 werd Cambodja door Frankrijk gekoloniseerd en veranderde Phnom Penh van een rustige handelsstad aan de Tonle Sap en de Mekong rivier in een franse stad met art deco villa’s en werd het huidige centrum gebouwd met brede lanen, grote administratieve gebouwen een centrale markt en het koninklijk paleis. Na de Japanse overheersing van 1940 tot 1945 en de rumoerige tijd die daarna ontstond met onder andere een onafhankelijkheidsverklaring in 1945 en schermutselingen tussen de Fransen en de Japanners verlieten op 9 november 1952 de Fransen troepen definitief Cambodja en droegen de zeggenschap over Cambodja in februari 1953 over aan de Cambodjanen en was het land weer onafhankelijk. Bij de wapenstilstand van Genève in 1954 werd de onafhankelijkheid van Laos, Cambodja en Vietnam bevestigd.

Voor de inval van de Rode Khmer in 1975 had Phnom Penh 2 miljoen inwoners. Op 17 april viel de stad en werd bezet door strijders van de Rode Khmer die de stad met harde hand geheel ontruimde. Binnen 48 uur moest de volledige bevolking de stad hebben verlaten. Alle bewoners werden naar boerderijen op het platte land gestuurd om nieuwe mensen te worden. Binnen twee dagen veranderde de stad van de parel van Azië in een spookstad. In januari 1979 werden de Rode Khmer door de Vietnamezen uit Phnom Penh verdreven. Hierna begonnen mensen terug te keren naar hun huizen en kon de wederopbouw beginnen. In 1998 telde Phnom Penh weer 862.000 inwoners en momenteel 1,3 miljoen. De Rode Khmer wordt verantwoordelijk gehouden voor de dood van ongeveer 1,7 tot 2 miljoen Cambodjanen op een bevolking van destijds 7 miljoen.

Weer naar een dokter

Na het ontbijt gaan we op zoek naar een dokter. Volgens onze informatie moet er een Amerikaanse kliniek in Phnom Penh zijn. Maar die blijkt al jaren niet meer te bestaan. Door de buurtbewoners worden we naar de internationale SOS kliniek verwezen. In verband met de heersende griep wordt eerst onze temperatuur gemeten voordat we naar binnen mogen. Een bewaker past buiten op onze fietsen. Yvonne is onderzocht en moet ontlasting inleveren en op een dieet van gekookt vlees, soep en rijst tot het over is. Alcohol is gedurende deze tijd verboden. Ze krijgt nieuwe pillen om vocht vast te houden, tegen de maagpijn, de diarree en een antibiotica kuur om de ziekmakende bacteriën te doden. Voor de ontlasting krijgt ze een plastic containertje mee dat ik nadat het gevuld is moet inleveren om te laten onderzoeken in het laboratorium van de kliniek. De volgende morgen ga ik weer op weg met het gevulde potje voor het lab. ’s middags belt de arts op. Yvonne heeft een darminfectie die ontstaat door gist. Er wordt hier veel meer gist gebruikt en niet iedereen kan daar tegen. Het gebruik van Imodium heeft dit alleen maar verergerd omdat er dan geen ontlasting is en de bacteriën welig kunnen tieren. Na de antibiotica kuur moet het leed geleden zijn en mag alles weer worden gegeten. Na één dag antibiotica voelt ze zich al een stuk beter. We besluiten in Phnom Penh te blijven tot het helemaal over is.

We hebben dus ruim de tijd om de stad te bezichtigen. Het is een prachtige redelijk rustige stad met indrukwekkende gebouwen, enorme pleinen en parken en brede boulevards. Alle officiële gebouwen, de tempels en monumenten zien er prachtig uit alles is tot in alle hoekjes wit, goud en rood geschilderd. Er is een ambassade- en internationale hotelwijk die er bijna mooier uit ziet dan het koninklijk paleis. Er staan ook nog steeds art deco villa’s uit de Franse tijd. Alleen zijn die die niet allemaal in een goede staat. Langs de rivier zijn restaurants gevestigd waar je aan de rivier zit. Maar er wordt ook van alles op straat gerepareerd, auto en brommeronderdelen er worden wielen gemaakt, uitlaten, kogellagers er wordt uitgedeukt, gelast en geschilderd en gespoten en als je zuidwaarts de stad uit gaat rijd je door grote sloppenwijken.

We bezoeken de omgeving van de stad fietsen naar het noorden in een prachtige heuvelachtige omgeving met tempelcomplexen in de heuvels. Aan de oostzijde van de rivier is een uitbreidingsplan dat niet is afgebouwd, de boulevards zijn wel aangelegd maar gebouwen zijn niet afgebouwd en hier en daar brokkelen de betonnen lantaarnpalen af. We komen een geheel goud geschilderde tempel tegen in de vorm van een boot. De monniken nodigen ons uit om het complex te bezichtigen. We fietsen uiteindelijk door tot waar de Tonle Sap en de Mekong rivier samenvloeien.

Elke middag, als het donker wordt, wordt het drukker op de boulevard, veel verkeer: brommers, auto’s, vrachtwagens, brommertaxi’s en tuctucs. Maar het tempo wordt grotendeels bepaald door de olifanten die na een dag werken door hun begeleider terug naar huis of hun stal worden gevoerd. Ze stappen rustig met het overige verkeer mee en niemand passeert ze. Aan hun staart is een rood achterlichtje bevestigd.

’s Avonds op het terras, Yvonne aan de thee en ik aan een biertje, ontmoeten we nog twee fietsers, een echtpaar dat al zo’n acht à negen jaar in Azië fietst. Ze komen terug van een fietstocht zuidwaarts de Mekong langs en zijn een dag in Phnom Penh op weg terug naar huis. Ik heb het hotel nog een nachtje bijgeboekt. Het is een prachtige locatie en een prachtige suite. Maar als we nog langer blijven gaan we naar een goedkoper hotel in één van de zijstraten van de Boulevard Sisovath.

Vrijdag 18 december, besloten om na de antibiotica kuur nog een dag extra in Phnom Penh te blijven, ook om wat aan te sterken. Yvonne is inmiddels ruim vier kilo afgevallen en we waren door de warmte en de inspanning al wat kilo’s kwijtgeraakt. Vandaag verhuizen we naar het andere hotel. Dit hotel kost 35 Dollar en het hotel aan de boulevard was 114 Dollar, ja we zijn zuinig! Ook hier een prachtige kamer en aardig personeel alleen geen restaurant of bar, maar die zijn er genoeg in de stad. De volgende dag, Yvonne is echt beter en vandaag gaan we een stuk trainen. We rijden naar het noorden, bezoeken de oostkant van de rivier en hebben bijna tachtig kilometer gereden als we weer terugkomen in Phnom Penh.