De laatste 800 kilometer naar Bangkok, 1

Pakse - Phibun Mangsahan, 96 kilometer.

Het is donderdag 21 januari en we vertrekken uit Pakse. We moeten eerst naar de brug over de Mekong en dan op weg naar de grens met Thailand. Wat de afstanden betreft worden we door de kaarten en de kilometerpaaltjes op de weg een beetje op het verkeerde been gezet. Het doel zou vandaag de provinciehoofdstad Ubon Ratchathani zijn, 76 kilometer over de grens met Laos. maar dat redden we niet. Als we om tien over half twaalf bij de grens zijn hebben we al vijftig kilometer gefietst. Het is erg warm vandaag en het duurt deze keer lang bij de grens. Eerst moet het exit stempel voor Laos worden gehaald, maar waar dat moet is niet duidelijk en we worden van het ene hokje naar het andere gestuurd. Dan de inreiscontrole voor Thailand, het visum hebben we en hoeft alleen te worden afgestempeld en van de juiste datum te worden voorzien. Maar bij het grenskantoor mogen de fietsen niet mee die moeten we buiten laten staan. Als alles is geregeld staan wij in Thailand maar staan de fietsen nog in Laos. Uiteindelijk mogen we door het douanekantoor binnendoor teruglopen naar onze fietsen en buitenom weer terug naar Thailand om daar door een ijverige douanebeambte weer gecontroleerd te worden alsof we voor de eerste keer aankomen. Het is inmiddels half twee geworden, we drinken nog wat en zitten om twee uur weer op de fiets. Om vijf uur zijn we in Phibun Mangsahan centraal in de provincie Ubon Ratchathani en we vinden het na 96 kilometer wel mooi voor vandaag. Het fietsen ging bij mij niet echt lekker en ik ben blij dat we er zijn. Eerst een hotel zoeken, dat wordt een wat armoedig guesthouse. We eten buiten op straat. Eerst twee maal noedelsoep en Yvonne nog een keer noedelsoep en ik rijst met kip en saus. Inclusief twee blikken bier uit de winkel betalen we drie Euro. Het was niet veel, maar het kost ook niet veel. We gaan nog even naar de markt en kijken wat rond. We bestellen een biertje, maar deze kraam verkoopt alleen whisky, tientallen soorten whisky. Maar voor ons haalt hij ergens anders een paar biertjes, we krijgen een paar stoeltjes en drinken ons biertje in de chaotische drukte van markt. Er komt een olifant voorbij en de twee begeleiders stoppen bij de whisky-man voor een borrel. De olifant drentelt wat rond. Het is de bedoeling dat je koekjes van de jongens met de olifant koopt, die koekjes voer je dan weer aan de olifant.

Als we ’s ochtends wakker worden zien we pas hoe smerig de kamer is waarin we hebben geslapen. Op alle randen ligt een dikke laag vuil, het water in het badkamertje loopt niet goed weg, er blijft een slijmerige laag achter en het beddengoed is heel, heel lang geleden een keer gewassen. We gaan snel weg, het was vies, vies, vies!