Cambodja, op weg naar Siem Reap
Door: henkdekruijf
Blijf op de hoogte en volg Hendrik
11 December 2009 | Cambodja, Khett Siem Reab
We zijn de grens met Cambodja gepasseerd en in de grensplaats Poipet op weg naar Sisophon, 51 kilometer verderop. Van Poipet is het één rechte weg (weg nummer 5) door de rijstvelden. Een prachtige nieuwe weg, alleen nergens schaduw, de zon onverbiddelijk op je kop en nog steeds wind tegen, maar wel een warme wind. Een heel verschil met Thailand waar we nu doorheen fietsen, het is erg arm en het is vies. Kleine hutjes op palen en soms tenten op een houten vlonder en daaromheen een enorme rotzooi. Iedereen flikkert alles weg dat niet nodig is. De grond van het hutje wordt schoongeveegd. Af en toe wordt de troep rondom een hutje verbrand en dat stinkt en 20 meter verderop ligt de rotzooi van de buren.
Onderweg verzamelen wij ons afval in een plastic zakje en gooien dat dan in het hotel of bij een afvalbak weg. Maar als we wat drinken kopen geeft de mevrouw van het tentje aan dat we ons zakje met vuil niet moeten meenemen maar naast haar hutje bij het andere vuil moeten gooien en zij verbrandt het dan wel.
In Sisophon vinden we een leuk hotel van een Chinese familie. Een goede kamer op de begane grond, mooie schone badkamer. Yvonne is ziek, diarree en maagklachten waarschijnlijk toch iets verkeerdst gegeten in Aranyaprathet. Ze is op weg gegaan met imodium. ’s Nachts om een uur of vier was het goed mis. Hoe moet dat morgen? Van Sisiphon naar Siem Reap is het 105 kilometer er zitten twee kleinere plaatsjes tussen waar we wellicht zouden kunnen overnachten en anders wordt het een hele lange dag.
Ondanks Yvonne haar beroerd zijn, ’s avonds toch nog lekker gegeten. Vreemde restaurants hebben ze hier. De gerant loopt op zijn blote voeten door de tent. Bij elke tafel staat een prullenmandje dat niemand gebruikt. Alle resten wordt op de grond gegooid inclusief lege flessen. Bij elk tafeltje waar mensen zitten ligt een berg afval en etensresten op de grond. Bij elke tafel staat iemand op te letten of je glas leeg is. Buiten is het één grote rotzooi: de straat is kapot, schurftige honden, stalletjes met flessen benzine. Van de grens tot Siem Reap zijn we niet één benzinepomp tegengekomen. Benzine wordt op honderden plaatsen langs de weg verkocht in grote Colaflessen meestal samen met fruit en water of frisdrank dat in een koelbox naast de benzineflessen staat. Een heel verschil met Thailand.
’s Morgens overleggen we, maar Yvonne wil toch weg. Voor onderweg neemt ze nog wel een paar pillen imodium. In hetzelfde restaurant ontbeten waar we gisterenavond hebben gegeten. De gerant is ook al vroeg op en heeft vandaag schoenen aan. Yvonne heeft wel een omelet besteld met brood boter en thee, maar eet er bijna niets van. Na mijn noedelsoep eet ik de rest van Yvonne haar ontbijt op. We gaan op weg, het is acht uur en al erg heet, een hele lange rechte weg ligt voor ons, zonder schaduw en nog steeds een flinke wind tegen.
De twee plaatsjes onderweg waar mogelijk een slaapplaats zou zijn, daar is niet echt wat. Vijftig kilometer na Sisophon, in Kralanh vinden we een Guesthouse waar we een kamer, een vies hok, kunnen huren waar de bazin slaapt. De kamer ligt aan een overdekt binnenplaatsje waar een generator staat te draaien die een enorme herrie maakt en oliestank verspreidt. Dit doen we toch maar niet en besluiten door te fietsen. Onderweg zien we in de rijstvelden een grote villa waarin een restaurant is gevestigd. Zouden we daar kunnen slapen? Yvonne wil doorfietsen. De laatste plaats voor Siem Reap is Puok, daar zijn gueshouses en hotels, maar dat is nog slechts 15 kilometer van Siem Reap. Uiteindelijk besluiten we om door te fietsen. Onderweg veel gedronken en erg rustig aan gedaan Yvonne heeft maagkrampen maar het gaat redelijk.
Na een tocht van 105 kilometer zijn we in Siem Reap. Het de wereld op zijn kop. We rijden de hele dag door rijstvelden met armoedige hutjes en tenten op houten vlonders, benzine verkooppunten bij echt heel arme gezinnen en dan kom je in Siem Reap. Luxe hotels met zwembaden, toeristen, taxi's en fietstaxi's, keurig aangeklede schoolkinderen allemaal op de fiets, supermarkten, echte benzinepompen van Shell. We vinden een prachtig hotel, we zijn moe, eten wat en gaan naar bed. Morgen willen we de tempels van Angkor Wat bezoeken. Hopelijk is Yvonne ook weer wat beter.
Onderweg verzamelen wij ons afval in een plastic zakje en gooien dat dan in het hotel of bij een afvalbak weg. Maar als we wat drinken kopen geeft de mevrouw van het tentje aan dat we ons zakje met vuil niet moeten meenemen maar naast haar hutje bij het andere vuil moeten gooien en zij verbrandt het dan wel.
In Sisophon vinden we een leuk hotel van een Chinese familie. Een goede kamer op de begane grond, mooie schone badkamer. Yvonne is ziek, diarree en maagklachten waarschijnlijk toch iets verkeerdst gegeten in Aranyaprathet. Ze is op weg gegaan met imodium. ’s Nachts om een uur of vier was het goed mis. Hoe moet dat morgen? Van Sisiphon naar Siem Reap is het 105 kilometer er zitten twee kleinere plaatsjes tussen waar we wellicht zouden kunnen overnachten en anders wordt het een hele lange dag.
Ondanks Yvonne haar beroerd zijn, ’s avonds toch nog lekker gegeten. Vreemde restaurants hebben ze hier. De gerant loopt op zijn blote voeten door de tent. Bij elke tafel staat een prullenmandje dat niemand gebruikt. Alle resten wordt op de grond gegooid inclusief lege flessen. Bij elk tafeltje waar mensen zitten ligt een berg afval en etensresten op de grond. Bij elke tafel staat iemand op te letten of je glas leeg is. Buiten is het één grote rotzooi: de straat is kapot, schurftige honden, stalletjes met flessen benzine. Van de grens tot Siem Reap zijn we niet één benzinepomp tegengekomen. Benzine wordt op honderden plaatsen langs de weg verkocht in grote Colaflessen meestal samen met fruit en water of frisdrank dat in een koelbox naast de benzineflessen staat. Een heel verschil met Thailand.
’s Morgens overleggen we, maar Yvonne wil toch weg. Voor onderweg neemt ze nog wel een paar pillen imodium. In hetzelfde restaurant ontbeten waar we gisterenavond hebben gegeten. De gerant is ook al vroeg op en heeft vandaag schoenen aan. Yvonne heeft wel een omelet besteld met brood boter en thee, maar eet er bijna niets van. Na mijn noedelsoep eet ik de rest van Yvonne haar ontbijt op. We gaan op weg, het is acht uur en al erg heet, een hele lange rechte weg ligt voor ons, zonder schaduw en nog steeds een flinke wind tegen.
De twee plaatsjes onderweg waar mogelijk een slaapplaats zou zijn, daar is niet echt wat. Vijftig kilometer na Sisophon, in Kralanh vinden we een Guesthouse waar we een kamer, een vies hok, kunnen huren waar de bazin slaapt. De kamer ligt aan een overdekt binnenplaatsje waar een generator staat te draaien die een enorme herrie maakt en oliestank verspreidt. Dit doen we toch maar niet en besluiten door te fietsen. Onderweg zien we in de rijstvelden een grote villa waarin een restaurant is gevestigd. Zouden we daar kunnen slapen? Yvonne wil doorfietsen. De laatste plaats voor Siem Reap is Puok, daar zijn gueshouses en hotels, maar dat is nog slechts 15 kilometer van Siem Reap. Uiteindelijk besluiten we om door te fietsen. Onderweg veel gedronken en erg rustig aan gedaan Yvonne heeft maagkrampen maar het gaat redelijk.
Na een tocht van 105 kilometer zijn we in Siem Reap. Het de wereld op zijn kop. We rijden de hele dag door rijstvelden met armoedige hutjes en tenten op houten vlonders, benzine verkooppunten bij echt heel arme gezinnen en dan kom je in Siem Reap. Luxe hotels met zwembaden, toeristen, taxi's en fietstaxi's, keurig aangeklede schoolkinderen allemaal op de fiets, supermarkten, echte benzinepompen van Shell. We vinden een prachtig hotel, we zijn moe, eten wat en gaan naar bed. Morgen willen we de tempels van Angkor Wat bezoeken. Hopelijk is Yvonne ook weer wat beter.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
