Het eiland Pangkor

Dit wordt, ik waarschuw maar even, een optimistisch verhaal over vier dagen niets doen. Huisje 103 direct aan de zee aan de westkust van het eiland (pulau) Pangor in het Sea View Resort. We hadden ons er op verheugd en twaalf dagen zonder rustdagen doorgefietst. Hopelijk was het nog net zo aantrekkelijk als wij het in ons hoofd hadden en niet veranderd in een commerciële feestbestemming met karaoke en feestvierende vakantiegangers. Vanaf de ferry fiets je naar de ander kant van het eiland en daar waar de weg ophoudt ligt het Sea View Resort. De bediening wordt gedaan door aardige Hindoe-dames. Er hoeft niet vooruit te worden betaald, als we aankomen ligt alles klaar: de sleutel, voor vier dagen ontbijtbonnetjes een reeds van alle gegevens voorzien formulier, alleen nog even tekenen. Er is geen ontbijtbuffet en er is geen menu, zeer rustgevend, de dames komen elke morgen vragen wat je wilt eten. Je kunt kiezen uit Aziatisch of Westers ontbijt. Aziatisch wordt aan ons niet eens gevraagd. Gebakken ei, roerei of omelet met kaas en groente of alleen kaas of alleen groente of allen ei en vanzelfsprekend koffie of thee, dit aangevuld met toast, boter en jam en de koffiepot blijft op tafel staan. Bij het ontbijt komen ook de neushoornvogels het terras op en eten de voor ze neergezette meloen en papaya, maar ook de resten van je ontbijtbordje.

Wat rest is een dag niets doen, een beetje in zee dobberen of zwemmen in het zwembad, naar de zee turen en aan het einde van de dag een ijskoud biertje drinken met KLM-nootjes (zoute amandelen) voor ons "Hannie-nootjes". De dag is om voor je het weet. Heerlijk! De zon gaat om half acht onder, elke dag een prachtige zonsondergang, de lucht kleurt rood en zet de huisjes van het resort in een feestelijke rode gloed. Avondeten bij het restaurant op de hoek dat wordt gedreven door twee oudere Chinese mannen geholpen door drie kleindochters. Restaurant is voor de locatie een groot woord, het is een overkapping van ijzeren golfplaten boven een betonnen vloer waar vijf ronde houten tafels staan met daaromheen plastic stoeltjes, waarvan je er minstens twee op elkaar moet stapelen om een beetje te kunnen zitten, verder een hokje met een raam dat uitzicht geeft op het eetgedeelte waar één van de twee Chinese heren naar de TV zit te kijken en een keuken. En uit die keuken komen de heerlijkste gerechten: verse garnalen en vissen, heerlijke nassie-gerechten, kreeften, soepen, noem maar op. Prachtig eten en wonderlijk, we hebben nooit een bonnetje gekregen maar de prijs is elke dag ongeveer gelijk: tachtig Rim, een en tachtig of vijfentachtig Rim terwijl we toch elke dag iets anders bestellen. Natafelen met een kopje koffie is er niet bij, eten op en wegwezen. Je tafel wordt pas opgeruimd als je weg gaat. In ons huisje zetten we dan wel koffie en daar is altijd wel iets bij uit de wonderbaarlijke altijd goed gevulde etenstas van Yvonne waar de bodem nooit van bereikt wordt. Vraag een wafeltje, het is er, vraag een chocolade koekje, het is er! Het is een wondertje! In het stadje is er ook nog een Chinese minimarkt die whisky verkoopt. Het hongergevoel zijn we na vier dagen wel kwijt, het wordt dus tijd dat we op de fiets stappen. Tot zover het relaas over het eiland Pangkor, morgen, maandag zitten we weer op de fiets verder naar het zuiden, het doel is Teluk Intan.