De terugreis Izmir naar Çesme

Het is dinsdag 13 juli en we zijn onderweg naar Çesme. We moeten er woensdag zijn om de overtocht naar Italië te boeken voor de boot die donderdag vertrekt. We hoeven dus niet perse het hele stuk in één dag te fietsen en besluiten om vandaag tot Urla te gaan. Het is erg warm en er staat een hele harde wind die we gelukkig niet helemaal tegen hebben. Er gaan twee wegen van Izmir naar Çesme een nieuwe autoweg en de oude weg waar wij op fietsen. Het is een prachtige rustige weg, het grootste deel loopt vlak langs de zee door kleine vissersplaatsjes waar we een redelijke bezienswaardigheid zijn op onze fietsen. We kunnen rustig aan doen want het is slechts ruim veertig kilometer naar Urla en het is zo goed als vlak.

In Urla vinden we een leuk hotel met een gezellig binnenplaatsje vol met stoelen, bankjes en overal prachtige veelkleurige kleedjes (Smyrna?). De was hangt vrolijk te wapperen aan de waslijnen. Terwijl ik boven een kamer bekijk wordt Yvonne door de vrouwen meegenomen naar de mooiste, en natuurlijk ook de duurste, kamer van het hotel. Die nemen we dus en vervolgens helpt iedereen onze tassen naar de kamer te dragen. De fietsen krijgen een mooie plaats achter de waslijnen en wij worden getrakteerd op thee en koekjes. Aan het einde van de middag gaan we op zoek naar een café of terras waar we een biertje kunnen drinken. Maar dat kan hier niet. In een supermarkt kopen we een paar biertjes en bergen ze op in de koelkast op onze kamer. We eindigen op een terras met Fanta en Cola Zero. Het is inmiddels heel erg heet geworden. ’s Avonds in het hotel komt de hele familie met aanverwanten naar onze kamer als na een stroomstoring de airco het niet meer doet. Uiteindelijk wordt er door de sportleraar wiens sportschool via dezelfde binnenplaats met de kleedjes te bereken is, een nieuw batterijtje in de afstandsbediening gedaan en werkt alles weer. Het bier is inmiddels koud en smaakt erg goed.

De volgende dag heerlijk ontbeten op de binnenplaats met de stoelen de bankjes en de kleedjes, we worden door de vrouwen uitgezwaaid. Het is erg heet en het waait nog steeds hard. De laatste veertig kilometer naar Çesme gaat door de heuvels en zo wordt het onverwacht toch nog een zware tocht: veel klimmen en weinig gelegenheden waar we kunnen eten of drinken. Inmiddels fietsen we in een heuse storm, tijdens het klimmen heb je er niet zo’n erg in maar heuvel af en op de kale rechte stukken belanden we met fiets en al soms in de berm.

We komen Çesme binnen fietsen en kopen bij de eerste benzinepomp die we tegenkomen koude cola’s en bij een kiosk broodjes. Wat opvalt is het Sheraton hotel waar de helikopter af en aan vliegt en landt op het dak van het hotel. Çesme blijkt een luxe badplaats te zijn waar de rijken van Izmir buitenhuizen hebben aan zee en vakantie vieren. Overal zijn hotels, brede boulevards en het is druk. We gaan op zoek naar het kantoortje van de Marmera Lines dat we na wat navragen bij de haven uiteindelijk vinden aan de brede weg die naar de haven leidt. We zoeken een hut uit aan de buitenkant op het bovendek. De boot vertrekt morgenochtend om half negen richting Italië. We eten ’s avonds weer heerlijk, verse vis, een enorme zeebaars wordt voor ons tweetjes klaargemaakt, koud biertje erbij. Helemaal top deze laatste avond in Turkije.

We zijn te vroeg voor het ontbijt, dat wordt pas vanaf half negen geserveerd maar dan zitten we al lang en breed op de boot. Bij de haven staat een rijtje auto’s op de kade te wachten. Wij zijn met onze fietsen weer een bezienswaardigheid. Iedereen staat na een tijdje met elkaar te kletsen. Bijna allemaal Turken die op vakantie zijn geweest en nu met de boot, teruggaan naar huis, dit is een goed alternatief in plaats van het hele stuk via Bulgarije en Servië te moeten rijden. (wat wij met de fiets dus wel hebben gedaan) We mogen als eerste aan boord en binden de fietsen helemaal voor in het ruim vast, als we aankomen zijn we ook weer als eerste van boord. Het is een wat aussige boot met meer personeel dan passagiers, maar onze hut is wel oké. Hij is schoon, met een koelkast, twee aparte bedden en een eigen badkamertje met douche en WC. Er hangt een briefje aangeplakt waarop staat dat de hut gedurende de reis niet wordt schoongemaakt en het beddengoed niet wordt verschoond.