Fietsen van Hanoi naar Bangkok, Noord Vietnam 2

We fietsen naar het oosten door een bergachtig gebied paralel aan de Chinese grens, het weer blijft onverminderd slecht. Het regent de hele dag waardoor we niet veel van de omgeving zien. Het moet een prachtig gebied zijn met bijzonder gevormde bergen, rivieren, rijstvelden en deels tropische begroeiing. Maar door de mist en de regen gaat al dat schoons grotendeels aan ons voorbij. Vanwege het slechte weer hebben we besloten niet verder naar het noorden te gaan. Bij Cao Loc in het noordoosten van Vietnam bij de Chinese grens slaan we rechtsaf richting Golf van Tonkin. Het is weg nummer 4A die door dun bevolkt gebied loopt. De weg is smal en niet al te best. We stoppen Loc Binh een kleine provincieplaats waar een hotel is. Achteraf een verstandige beslissing, na Loc Binh is er tot aan de kust niet veel meer dan natuur en hier en daar een huis in de bergen.

We eten een broodje ei bij een eettentje op het kruispunt voor het hotel. De witte broodjes worden in een houtoventje warm gemaakt, op het anderen oventje worden de eieren gebakken met stukjes spek en wat groente en tussen de warme broodjes gelegd waarna het broodje wordt platgedrukt en nog even teruggaat in het oventje, een stukje krantenpapier eromheen en we kunnen eten. Na alle soep van de afgelopen dagen nemen we ieder twee broodjes. De thee wordt ons door het huis aangeboden. Aan het einde van de middag toch weer noedelsoep gegeten omdat er niets anders te krijgen is.

De volgende ochtend staan we vroeg op, we weten niet waar we kunnen overnachten en gaan maar uit van het slechtste scenario dat de eerste mogelijkheid ruim negentig kilometer verderop is. Na vijftig kilometer houdt de weg op. Er wordt een nieuwe weg aangelegd en over een afstand van een paar kilometer is het asfalt verwijderd, resteert een dikke laag rode blubber. Yvonne gaat meteen al lopen maar ik waag het erop en blijf op mijn fiets zitten maar kom na een tijdje hopeloos vast te zitten. We ploeteren verder tot waar het asfalt begint, er zitten dikke lagen blubber in de voor- en achterderailleur en tussen de remmen, overal rode blubberzooi, ook de tassen en onze schoenen zitten onder. Na een paar kilometer te hebben doorgeploeterd vragen we bij een huis of we de fietsen mogen schoonspuiten. Als we aan het einde van de dag bij de kust in Tien Yen bij een hotel aankomen moet alles nog een keer worden schoongemaakt voordat we naar binnen mogen. De hotelkamer kan niet worden verwarmd waardoor we weinig kunnen drogen. Na alweer een noedelsoepontbijt beginnen we aan de zoveelste natte dag en eindigen in Cam Pha een kustplaats aan de Halongbaai dertig kilometer vóór de stad Halong.

Het noordoosten van Vietnam waar we de laatste dagen doorheen zijn gefietst is het kolengebied. Alles is zwart en vies. De regen verandert hier in zwarte plassen die door straatveegsters in de goten worden geveegd. Werkelijk alles is zwart, als we even stoppen staan we in de zwarte prut. Ik had in mijn hoofd dat we dit stuk langs de kust zouden fietsen met zicht op de Golf van Tonkin en de Baai van Halong. Maar we zien kolenmijnen en zwarte stadjes. Ik denk niet dat er van de ruim vier miljoen toeristen die jaarlijks dit gebied bezoeken er veel dertig kilometer noordelijk een kijkje nemen. Morgen gaan we naar Halong, we hebben een deftig hotel geboekt, hopelijk is het droog.