De voorbereiding 3

Het wordt steeds meer duidelijk, Bali, Java en Sumatra zijn drie totaal verschillende eilanden. Wat echter alle eilanden in de Indonesische archipel gemeen hebben zijn vulkanen, natuurgeweld en rampen. Ik ben de route aan het voorbereiden en ga van Bali naar Java. Vanaf de ferry kunnen we richting Surabaya. Naar wat zoeken en de weg volgen met Google Maps stopt het ten zuiden van Surabaya, bij de plaats Sidoarjo. Hier heeft zich op 26 mei 2006 een ramp voltrokken. De uitbarsting van een moddervulkaan, de eerste weken moesten al meer dan 30.000 mensen hun huis verlaten.

Pogingen om de vulkaan te stoppen zijn mislukt, een ramp voor de regio. Gassen als methaan, koolstofdioxide en het giftige waterstofsulfide komen uit de vulkaan en de temperatuur van het modder loopt op tot 100°C. En geloof het of niet maar er stroomt tot de dag van vandaag modder uit de vulkaan. Tijdens de 'hoogtijdagen' van de modderstroom, welke de grootste in de wereld is, kwam er per dag zo'n 180.000 kubieke meter modder naar boven. Hoewel dit nu op 'slechts' 100.000 kubieke meter ligt, is het de verwachting dat de modderstroom de komende 25 tot 30 jaar zonder problemen door zal gaan. Een hele regio is tot aan de nokken van de huizen met modder bedekt, alle wegen en spoorwegen zijn met modder overstroomd en niet meer begaanbaar. De bevolking heeft de regio verlaten.

Als je wilt zien hoe het er uit ziet, hieronder de link naar wat filmpjes van het gebied.

http://www.youtube.com/watch?v=qXtqe_OeoQ0

Ik kies dus maar een andere route. Vanaf Katapang waar we met de ferry van Bali op Java aankomen, eerst naar het noorden en vanaf de stad Situbondo tussen twee gebieden met vulkanen door naar het zuiden en vervolgens westwaarts richting YogYakarta. De route in het oosten van Java is uitdagend. De weg loopt tussen de kustlijn van de Indische Oceaan en tientallen actieve en uitgedoofde vulkanen grotendeels door het oerwoud. Op de kaart is het gebied heuvelachtig maar buiten de vulkanen geen echte bergen. Het lijkt te doen.

Zo zet ik stukje bij beetje onze route uit, noteer de bezienswaardigheden die je niet mag missen, we zijn tenslotte ook nog toerist. Eerst naar Yogyakarta dan via Surakarta (Solo) in Centraal Oost Java naar de hoofdstad van Midden Java Semarang aan de kust van de Java zee in Midden-Java. Vandaar via veel onbekende dorpen en steden naar Jakarta. Jabotabek waar Jakarta deel van uitmaakt is met 23 miljoen inwoners de grootste metropool van Zuidoost-Azië. Een enorm verstedelijkt gebied. Dit stuk van Java staat op de digitale kaart van Zuidoost Azië op de Garmin GPS waar we mee reizen, maar om een goed overzicht te hebben heb ik toch ook maar een papieren kaart van Jakarta aangeschaft.

Als we te veel tijd hebben besteed op Bali en Java kunnen we in Tanjung Priok, de haven van Jakarta de boot nemen naar Padang op Sumatra. Dat zou wel jammer zijn want dan missen we een groot deel van Sumatra, zo’n 1.200 kilometer.

Van Jakarta gaat het via de stad Serang nog 130 kilometer verder naar Merak, een havenplaatsje in het uiterste Noordwesten van Java waar de ferry vertrekt over de Straat van Sunda tussen de Java zee en de Indische Oceaan naar Bandar Lampung in Zuidoost Sumatra. Als ik alle stukjes bij elkaar tel is de route van oost naar west Java ruim 1.500 kilometer, zonder uitstapjes.

Sumatra wordt een uitdaging. Ik denk dat we er rekening mee moeten houden dat we stukken met een bus of truck zullen moeten doen. Maar het kan ook meevallen. De ferry komt aan in Bandar Lampung, vandaar gaan we naar de kust van de Indische Oceaan en volgen de kustweg naar het noorden. Op zeshonderd kilometer ligt Bengkulu de eerste grote stad. Het is de hoofdstad van de provincie Bengkulu de kleinste en met anderhalf miljoen mensen dunst bevolkte provincie van Sumatra. De provincie aan de zuidelijke westkust is tweederde van de oppervlakte van Nederland.

Van Bengkulu gaat de weg naar het vijfhonderdzeventig kilometer verder gelegen Padang. Met ruim 750.000 inwoners de grootste havenstad aan de westkust van Sumatra. De stad is op 30 september 2009 getroffen door een zware aardbeving van 7.6 op de schaal van Richter. Gebouwen stortten in, waaronder vele huizen, hotels en een ziekenhuis. De aardbeving heeft aan zeker 1100 mensen het leven gekost.

De meeste reisbeschrijvingen over Sumatra gaan over het stuk van de hoofdstad Medan in het Noordoosten tot aan Padang. Daar tussen ligt Lake Toba het enorme kratermeer van 100 bij 31 kilometer, zo'n 75.000 jaar geleden ontstaan door een reusachtige vulkaanuitbarsting van een supervulkaan. In het meer ligt het schiereiland Samosir ook ontstaan door een vulkaanuitbarsting.

Van Sibolga kunnen we met de boot naar het eiland Nias dat op 125 kilometer van de kust ligt. Een bijzonder eiland met een geheel eigen cultuur. Maar ook hier natuurrampen. Na de tsunami van 2004 werd het eiland in 2005 getroffen door een aardbeving met een kracht van 8.7 op de Schaal van Richter waarbij 80 procent van de hoofdstad Gunung Sitoli werd verwoest. Op 25 en 27 juli 2006 waren de laatste aardbevingen op Nias.

Van Padang loopt er een 650 kilometer lange weg via de stad Padangpanjang en de uit het Nederlandse Fort de Kock ontstane stad Bukittinggi door valleien en over de bergen naar Sibolga en het Toba meer. Het moet een bijzondere en mooie maar ook zware route zijn. De weg loopt tot een hoogte van 1.200 meter. Vanaf het Toba meer is het nog een kleine 200 kilometer naar het einddoel Medan.

Dus dit wordt zo ongeveer de route. Grotendeels door, in ieder geval voor ons, onbekend gebied.

Inmiddels hebben we een bezoek gebracht aan de GGD, de vaccinatie voor buiktyfus was verlopen. Echter het vaccin is wereldwijd niet meer verkrijgbaar. Aan reizigers die langer het gebied in gaan, wij dus ook, worden capsules gegeven. Drie capsules maximaal negentien dagen voor vertrek innemen moet een bescherming van één jaar bieden. Verder was naast de malariapillen voor Sumatra alles nog in orde. De (gedeeltelijke) bescherming tegen hondsdolheid blijkt nu levenslang te zijn. Bij infectie (wanneer weet je dat?) zo snel mogelijk zorgen dat je de twee laatste vaccinaties krijgt. Maar de eerste drie vaccinaties hoeven dus niet meer herhaald te worden.

De komende weken loop ik de route nog een keer helemaal door, worden de fietsen goed nagekeken en onze paklijsten nog maar eens doorgenomen. De financiën regelen voor drie maanden, ook niet onbelangrijk. Toen we dit jaar in maart terugkwamen lagen er dwangbevelen van de belastingdienst en de zorgverzekering. Het is nog een hele klus geweest daar zonder al te veel financiële kleerscheuren vanaf te komen.

Het schiet op, mijn bureau ligt al weer weken vol met kaarten, reisgidsen, de wereldatlas, notities, berekeningen en lijstjes nog te doen. Het verlengen van ons visum op Java kunnen we van hieruit niet regelen dus dat moeten we daar maar uitzoeken. Inmiddels wel contact met een fietsenwinkel in Medan waar we onze fietsen voor de terugreis kunnen inpakken.