De terugreis van Istanbul naar Izmir

Het is zondag 10 juli en we staan te wachten op de ferry naar Bandirma. Het is wat chaotisch er gaat niemand met een fiets naar Bandirma en men wil dat we via de voetgangers terminal gaan. Maar we moeten bij de auto’s in het ruim. Uiteindelijk is iedereen het daarmee eens en kunnen we de fietsen op de aangewezen plek in het ruim vastbinden. Twee uur later komen we in Bandirma aan en vinden een hotel bij de haven met uitzicht op het treinstation. ‘s middags komt de laatste trein aan in Bandirma en blijft op het station staan. Dit blijkt onze trein voor de volgende dag naar Izmir te zijn. Het verhaal van de directeur van het station in Istanbul blijkt te kloppen: er is een kleine goederenwagon aan de trein gekoppeld, daar moeten onze fietsen makkelijk in kunnen. Op de hotelkamer kijken we naar de finale Spanje Nederland en zien Nederland met 1-0 verliezen. Het hotel is een beetje oude glorie. Deftig maar dan wel van zo’n 30 jaar geleden. De airco op de kamer blijkt niet goed te werken, waardoor het benauwd en warm wordt.

We zitten in de trein naar Izmir en de fietsen liggen in de goederenwagon. Na een paar keer vragen mochten ze ook mee. Bij de conducteur kopen we twee bagagekaartjes voor elk vijf Lira, onze tassen liggen in het bagagerek bij de stoelen. Een prachtige trein met ruime verstelbare stoelen. Twee maal per uur komt een meneer met koffie, thee, fris, broodjes en snoep langs. Ook worden onderweg twee keer alle prullenbakken geleegd. Dit is wel totaal iets anders dan de smerige chaos van de trein waar we in Bulgarije in hebben gezeten en waar we ’s avonds in Dimitrovgrad zijn uitgezet omdat hij kapot was.

Izmir (voorheen Smyrna) ligt aan de Egeïsche zee aan de Golf van Izmir, ruim 500 km ten zuiden van de Zee van Marmera en is met 2,5 miljoen inwoners na Ankara en Istanbul de twee na grootste stad van Turkije en de de tweede havenstad van het land.

Als we in Izmir het station uitkomen en alle tassen weer op de fietsen zijn bevestigd gaan we op zoek naar een hotel. We zoeken iets bij kust en vinden aan de boulevard een hotel met een enorm terras wat ’s avonds een druk bezocht restaurant blijkt te zijn en waar we heerlijk hebben gegeten met uitzicht op de Golf van Izmir en tussen hoofdzakelijk mannen die Islam of niet zonder uitzondering allemaal aan de borrel het bier of de wijn zitten. Er gaan om ons heen heel wat flessen Rak doorheen, een anijsdrank met een hoog alcoholpercentage dat met water wordt aangelengd en niet per borrel maar per fles wordt besteld. Het is een visrestaurant en iedereen zoekt zijn eigen vis, garnalen of kreeft uit. Dat geldt ook voor de voorgerechten, de ”mezeler”, alles wordt naar je tafel gebracht en dan maak je je keuze uit een enorm assortiment. Een leuke manier van eten.

De stad ziet er ‘s avonds bruisend uit, overal zijn terrassen, café’s en restaurants, op de boulevard is het tot laat druk. Als wij terug naar ons hotel gaan om te slapen zitten alle terrassen en restaurants nog steeds vol. De fietsen worden door het personeel zoals tot nu toe nog in alle hotels waar we overnacht hebben, veilig opgeborgen. De airco werkt deze keer ook optimaal. Morgen gaan we weer op de fiets richting Çesme.

Zie foto’s van Izmir van Dick Osseman
http://www.pbase.com/dosseman/izmir